Voor de eerste keer heeft een Vlaming de Nico Scheepmaker beker geworden. Jan Boesman schreef het beste sportboek in 2013: De fiets van Lautrec. De publieksprijs werd met afstand gewonnen door Vincent de Vries die het boek Vechtlust schreef over voetballer Fernando Ricksen die aan ALS lijdt.

 

 

Juryvoorzitter Ad Melkert, die voor deze gelegenheid was overgekomen uit zijn woonplaats Washington, zei bij Regardz in het Olympisch Stadion uit het juryrapport: ‘Het is vooral de manier waarop hij al het onderzoek tot een lang verhaal componeert dat indruk maakt. De stijl van schrijven is groots: wervelende zinnen die de inhoud versterken.’

 

Jan Boesman, 33 uit Gent, gaat in zijn boek over de Franse kunstenaar en wielerliefhebber Henri de Toulouse-Lautrec op zoek naar het waarom van een afgekeurde affiche van de slechts anderhalve meter hoge Lautrec en stuitte op een fascinerend verhaal over de verbondenheid tussen kunst, wielrennen en doping. Hij publiceert ook in het wielertijdschrift De Muur en schreef eerder het boek De vliegende neger & de kleine koningin dat door Bert Wagendorp van de Volkskrant subliem werd genoemd: ‘Boesman doet wat tot dusver alleen grote Amerikaanse sportschrijvers hebben gedaan.’ Op de foto Jan met de winnaar van vorig jaar Wilfried de Jong (rechts).

 

Het volledige juryrapport over Jan Boesman: 

 

Gefascineerd door een afgekeurd zwart-wit wieleraffiche van de Franse kunstenaar Henri de Toulouse-Lautrec besloot de Vlaamse schrijver Jan Boesman op zoek te gaan naar de achtergrond van deze reclameposter. Het gevolg was De Fiets van Lautrec, een relaas over de personages op het affiche, over het baanwielrennen in Parijs aan het einde van de negentiende eeuw en over de Engelse wondertrainer Choppy Warburton, beroemd vanwege zijn flesjes met mysterieuze inhoud.

Boesman deed voor het boek een indrukwekkende hoeveelheid onderzoek: las alle mogelijke Franse en Engelse kranten en tijdschriften uit het fin de siècle en een kleine boekenkast vol boeken over doping, fietstechniek en literatuur. Maar het is vooral de manier waarop hij al het onderzoek tot één lang verhaal componeert dat indruk maakt. De stijl van schrijven is groots: wervelende zinnen die de inhoud versterken. De reconstructie van de wielerkoers Bordeaux-Parijs, de editie 1896, leest alsof deze vorige jaar plaatsvond. Verder zet Boesman op overtuigende wijze een tijdsbeeld neer.

Hoewel geen van de juryleden die tijd meemaakte, zorgde De Fiets van Lautrec ervoor dat er vurig werd terugverlangd naar de Belle Epoque. Een tijd waarin overigens, zoals Boesman overtuigd aantoont, ook de kiem werd gelegd voor de opvattingen in de huidige dopingdiscussie. In De Fiets van Lautrec wordt met beeldende taal een oude geschiedenis weer tot leven gewekt. Boesman heeft op indrukwekkende wijze een zwart-wit wieleraffiche met woorden ingekleurd.