De Pers 20 november 2010 – Ons sociëteitslid, de 26-jarige Paralympisch
topsporter Monique van der Vorst, kan weer lopen! De oorzaak daarvan is wel heel bijzonder: het was een aanrijding waardoor ze het gevoel in haar verlamde benen weer terug kreeg.
De rolstoelatlete Van der Vorst is al sinds haar 13e verlamd. Toen verloor ze het gevoel in beide benen na een mislukte enkeloperatie. In 2007 brak ze bij een verkeersongeval een borstwervel en liep een partiële dwarslaesie op.
En tot overmaat van ramp raakte ze in maart van dit jaar tijdens een trainingskamp betrokken bij een verkeersongeluk. Maar een wonder gebeurde. Het gevoel in haar benen keerde weer terug. En nu, 8 maanden later, kan ze voorzichtig aan weer lopen. Nog niet langer dan 5 minuten, want haar beenspieren zijn nog te zwak. Maar ze gaat vooruit.
Van der Vorst werd in 2009 gehandicapt sporter van het jaar.
(Hieronder leest u de e-mail die Monique aan o.a. de Sociëteit heeft gezonden.)
Geachte relatie,
Het is enige tijd geleden dat u iets van mij gehoord hebt. Dit is niet zonder reden. De afgelopen maanden zijn voor mij zeer intensief geweest. Graag stel ik u via deze mail op de hoogte van mijn huidige situatie.
Ik maak op dit moment eenhele bijzondere, maar ook onzekere periode door. Daar de situatie waar ik nu in verkeer voor mij nog steeds vrij onwerkelijk, enerverend en onduidelijk is, kost het me veel moeite om u te informeren. Toch wil ik u/jullie graag meenemen in de weg die ik nu letterlijk bewandel.
Na in maart te zijn aangereden tijdens een trainingsrit in Mallorca, waar ik met selectie op trainingskamp was, kreeg ik last van spasmen in mijn benen. Na ziekenhuisbezoek in Mallorca, heb ik mijn trainingen weer hervat. Al snel bleek dat ik in die periode teveel van mijzelf gevraagd heb. Ik kreeg last van uitputtings-verschijnselen. Hiervoor ben ik in april opgenomen in het ziekenhuis in Amstelveen, waar ik enige tijd verbleef omdat al snel bleek dat ik teveel van mezelf had geëist. De spasmen in mijn benen bleven terugkomen. Ook kreeg ik ineens gevoel in mijn linkerbeen! Uiteindelijk ben ik in het revalidatie centrum Reade in Amsterdam terecht gekomen waar ik nu werk aan herstel.
En wel zodanig dat ik sinds 1998 weer mijn eerste stappen zet en dus loop!
Het goede nieuws is dat ik op 19 november wordt ontslagen uit het revalidatiecentrum.
Ik voel me nog lang niet op volle kracht. Maar het feit dat ik weer kan lopen is natuurlijk ongelofelijk en roept veel verschillende emoties en gevoelens bij mij op. Hoewel ik enorm dankbaar en blij ben met het feit dat ik mijn benen weer kan gebruiken, moet ik toch wennen aan mijn vernieuwde identiteit en het feit dat ik mijn grote passie en beroep als Paralympisch handbikster vaarwel moet gaan zeggen. Het herstel zet zich tot heden goed voort en het lijkt er dus op dat ik mijn doel voor Londen 2012 moeten laten varen. Dat doet pijn. Maar de blijheid van mijn nieuw verworven vrijheid regeert. Ik zal nieuwe doelen gaan stellen. Mijn studie afronden is daar één van.
De afgelopen maanden heb ik veel contact gehad met NOC*NSF, met name met Chef de Mission André Cats. De betrokkenheid van NOC*NSF en van André persoonlijk heeft me veel goed gedaan.
Zoals u wellicht weet ben ik al een paar jaar ambassadeur van de Johan Cruyff Foundation. Ik ben vorige week zelfs door Johan Cruijff gebeld en mijn gesprek met hem was inspirerend en goed. We hebben afgesproken dat de Cruyff Foundation me in de komende periode bijstaat in alle ontwikkelingen die komen gaan. Samen gaan we een goed plan maken voor de toekomst en onze tijd nemen om goed te bepalen wat ik wil gaan doen en welke kansen de toekomst brengt.
Ik hoop dat u mij voorlopig tijdens mijn herstel wilt blijven steunen. Al begrijp ik dat deze situatie voor u ook vragen oproept en onzekerheid wat betreft mijn inzet voor u als sponsor/supplier. Daarom nemen we op korte termijn contact met u op om dit te bespreken en mijn plan voor de toekomst aan u voor te leggen.
U kunt bij vragen of anderszins, contact opnemen met Menno Renes van de Johan Cruyff Foundation. Hij begeleidt mij in de periode die voor me ligt. Hij is bereikbaar via 06-41208666.
Morgen (20 november 2010) kunt u een verhaal lezen in de Telegraaf en ga ik dieper in op wat me is overkomen. Ik vind het heel belangrijk dat u dit niet via de krant verneemt maar van mij persoonlijk.
Als Paralympisch sporter was goud mijn hoogste doel, nu heb ik een uitdaging gekregen die nog veel mooier is!
Voor nu dank voor jullie begrip en support!
Groet, Monique van der Vorst
www.moniquevandervorst.com