De eerste atletiekwedstrijd in Nederland was op 16 oktober 1886 achter het Rijksmuseum – 130 jaar geleden. In 1928 werd het Olympisch Stadion gebouwd. Beide locaties spelen volgende week een rol bij de EK atletiek. Wat nu het Museumplein is, werd de eerste grote sportlocatie van Nederland en de geboorteplaats van de Nederlandse atletiek.

Het Olympisch Stadion is de steengeworden droom van Pierre de Coubertin, de geestelijk vader van de Olympische Spelen. In 1925 zei hij dat er nieuwe sportgebouwen nodig waren als de belichaming van de Olympische gedachte. Drie jaar later bracht architect Jan Wils deze droom in de praktijk met het Olympisch Stadion als thuisbasis van de Spelen van 1928. Het gezaghebbende tijdschrift Revue der Sporten noemde het de steenen sportstad: ‘Een stad op zich zelf, ruim en groot, zooals Amsterdam ruim en groot is.’ Het IOC was zo onder de indruk dat het de architect een gouden olympische medaille overhandigde. Wils veranderde steen in goud.

Wieg van het Olympisch vuur en vrouwensport

In dit stadion brandde ook voor de eerste keer het Olympisch vuur, waarvoor Wils een betonnen korf op de Marathontoren plaatste. ‘Ik stel me daarvan veel voor,’ zei hij in 1926, ‘het wordt een heele ijle toren. Er boven komt een groote schaal, waarin overdag een rookpluim kan opstijgen en ’s avonds een vuurzuil.’ In de volksmond heette die schaal ‘het asbakkie van de KLM-=vliegers.’

Tijdens de Olympische Spelen van 1928 mochten voor de eerste keer vrouwen meedoen aan turnen en atletiek. Samen met zwemmen, al sinds 1912 voor vrouwen toegankelijk, zijn dat de drie grote Olympische sporten – ook nu nog. Het Olympisch Stadion is daarmee de wieg van de internationale vrouwensport.

Bron: sportgeschiedenis.nl