Met groot verdriet moeten we u melden dat ons Sociëteitslid en oud-tafeltennisser Cor du Buy vrijdagavond jl. op 90-jarige leeftijd is overleden. De geboren Amsterdammer overleed na een kort ziekbed in een ziekenhuis in Amstelveen. Dat heeft de tafeltennisbond NTTB vandaag bekendgemaakt.
(door Bep van Houdt)
COR DU BUY, 8 januari 1921-11 november 2011
Bij het overlijden van onze mede-Sociëteitslid Cor du Buy kijken we terug op het leven van een groot sportman en een zeer aimabel mens.
Cor was tafeltennisser van de 20ste eeuw, bondsridder van de Nederlandse tafeltennisbond waarvoor hij 92 interlands speelde en was onlangs geëerd door de internationale federatie met een Merit Award voor zijn bijdragen aan de ontwikkeling van het spel. Hij was negenmaal Nederlands kampioen, voor het eerst in 1937 en stopte in 1955 nadat hij voor de 15de keer de NTTB-cup had gewonnen, een jaarlijkse tienkamp van de Nederlandse tafeltennisbond.
Hij was 34 toen hij er mee ophield: “Anders gaan ze straks nog zeggen: Daar heb je grootvader Du Buy ook weer,” zei hij eens in een interview in Marathon.
Nadat hij in 1938 voor de tweede keer Nederlands kampioen was geworden, adviseerde zijn vader hem een groothandel in sportartikelen te beginnen en omdat Cor toen 17 jaar was, had hij daar van de rechter een zgn. handlichting voor nodig omdat hij minderjarig was. Hij begon pingpongballen uit Duitsland te importeren die hij thuis voorzag van een stempel Cor du Buy. In 1941 ging hij naar Nederlands Oost-Indië zoals Indonesië toen heette, en nam broer Jaap de zaak waar. Cor was ook vertegenwoordiger in ons land van Puma.
Cor du Buy hield van mooi tafeltennis hield. Hij omschreef zijn spel als vast en gevarieerd. Ik leerde hem eind jaren 60 kennen toen hij meespeelde op de jaarlijkse dag dat journalisten een tennistoernooi hadden en ook toen deed hij van zich spreken. Cor won niet alleen maar dwong respect af en menige zucht omdat hij veelvuldig gebruik maakte van spin en de bal heel vaak dood kort over het net legde.
“Toen ik jong was, voetbalde ik bij AFC, ik kon met koppen de bal gemakkelijk 100 x hoog houden maar op mijn 14de moest ik kiezen en koos voor tafeltennis. Op mijn 15de kwam ik in het Nederlands team en op mijn 16de werd ik voor het eerst Nederlands kampioen. Ik had een goeie kijk op de bal, wist waar de bal met een return terecht kwam.”
In februari 1941 was Cor du Buy met broer Jaap, Ru Koster en Ab Scholten (zoon van de toen bekende zanger Bob Scholten) aan de Snoekjesgracht in Amsterdam aan het trainen. Toen ze het pand verlieten, stuitten ze op Duitse militairen die zeiden dat zij naar wapens zochten. Ze vroegen het viertal ook of ze Jood waren.
Ab Scholten was de enige maar Ru Koster maakte een geintje en zei ook joods te zijn. Toen de zaak ernstiger werd, kon Ru zijn verhaal terugnemen en werd vrijgelaten. In zijn identiteitsbewijs stond namelijk Rudolf, geen joodse naam. De drie, Cor, Jaap en Ru, fietsten naar de Ceintuurbaan, waar de vader van Ru Koster een zaak had waar hij met enkele vrienden zat te bridgen. Ru vertelde van zijn ontsnapping waarop zijn vader zei: “Mooi,” en tegen zijn mede-kaartgenoten: “Wie geeft er?” ’s Avonds drong de realiteit bij pa Koster door en gaf hij zijn zoon een uitbrander.
Ook Cor en Jaap du Buy gingen door het oog van de naald. De volgende dag gingen ze namelijk vergeefs naar het Duitse kantoor op de Herengracht om te vragen of Ab Scholten vrijgelaten kon worden opdat hij mee kon doen aan de wedstrijden om de nationale tafeltennisbeker, de NTTB-Cup. Waarop een Duitse officier vroeg of zij ook joods waren. “Nee,” zeiden Cor en Jaap du Buy. Waarop de Duitser schreeuwde: “Raus, raus.” Cor: “We waren heel naïef geweest. Het had zo maar slechter met mij en Jaap kunnen aflopen.
Een maand later kwam Ab Scholten in concentratiekamp Buchenwald om het leven.
(door Hans de Bie)
Cor du Buy Sr. is op 90-jarige leeftijd in het ziekenhuis van Amstelveen overleden, waar hij onlangs werd opgenomen.
De beroemde tafeltennisser en jarenlang lid van onze Sociëteit Olympisch Stadion heeft onze Planeet in alle rust verlaten, te midden van zijn vrouw Carla en hun beide zonen Cor Jr. en Michiel. Cor de Buy had ’n internationale vermaardheid. Al op 16-jarige leeftijd werd hij kampioen van Nederland. Daarna presteerde hij dit nog acht keer. Daarbij behaalde Cor du Buy Sr. acht keer het Nederlandse kampioenschap herendubbelspel en vijf keer de nationale titel in het gemengd-dubbel. Cor speelde in liefst 92 interlands mee. Hij was in 1963 en 1964 bondscoach bij het Nederlandse herenteam.
De vorig jaar aangevraagde Koninklijke Onderscheiding voor Cor du Buy Sr. werd in Den Haag helaas niet toegekend. Om nog steeds onduidelijk redenen. Het is gebruikelijk, dat K.O.-aanvragen, die worden afgewezen, later niet worden toegelicht en uitgelegd. Wat niet wegneemt, dat de afwijzing van de K.O. voor Cor du Buy met name bij de groep medeaanvragers onbevredigend overkwam. Ik mocht destijds de rol van hoofdaanvrager spelen en heb ook nooit goed begrepen, waarom Cor du Buy het koninklijk lintje niet gekregen heeft. Als ’n soort troostprijs stelde de Sociëteit Olympisch Stadion, na de afwijzing van de K.O., voor Cor du Buy een boekwerkje samen, waarin de medeaanvragers voor zijn koninklijk lintje zijn grote verdiensten voor de tafeltennissport in Nederland vertellen.
Gelukkig werd Cor du Buy elders in eigen land wel als ’n grote tennisspeler erkend. De Nederlandse Tafeltennis Bond benoemde hem ’n aantal jaren geleden tot erelid en in juni dit jaar tot Bondsridder. De Internationale Tafeltennis Bond kende afgelopen zomer tijdens het WK Tafeltennis in Rotterdam de Merit Award toe, de hoogste onderscheiding ter wereld voor een tafeltennisser. Cor du Buy Sr. werd in 1999 al door de NTTB benoemd tot beste tafeltennisser van de 20e eeuw. Naast Bettine Vriesekoop, die de eervolle titel van beste tafeltennisster van de vorige eeuw kreeg. We bewaren aan Cor du Buy, die woensdag 16 november a.s. zijn uitvaart had, de allerbeste herinneringen. Niet alleen als een tafeltennisicoon, maar zeker ook als bijzonder sympathiek mens. Zijn helaas gemiste K.O. was hem door vele bewonderaars ten volle gegund.